Seyyah Çayyaş

Bütün güzelliğiyle adeta bir tablo gibi uzanan çam ağaçları ve güneşin batışıyla birlikte siyah örtüyü üzerine çekiyor. Bu denli huzur bulduğum bir yer yok. Ağaçların arasına kurduğum çadırım beni uykuya davet ediyor. Ama daha gecenin sessizliğinde doğanın ses bulduğu zamanı kaçırmayı kimse istemez ben de tabi. Oturmuş çayımdan kalan son bardağı keyifle içerken etrafın birden  bu kadar sessiz olması beni ürperti açıkçası. Doğrulup etraftı biraz dolaştım. Yorgunluk ve temiz havayla birlikte iyice uykum geldi. Çadırıma girip uzandım.  Evde bir saat yatakta bir o yana bir bu yana dönen ben ,  başımi koyar koymazuykuya daldım.

Patika yoldan, en tepeye doğru çıkmaya çalışıyorum. Yürüdükçe çok yorulmuş olduğumu fark ediyorum. Sırt çantamı çıkarıyorum. Sonra doğanın engin dinginliğinde oturmuş, ağaçların dallarına konmuş kuşların cıvıltılarıyla huzur buluyorum. Ardından çayım için ağaçlardan kopmuş kuru odunları toplayıp ateş yakmaya koyuluyorum. Önce toparağı biraz eşeliyorum ve küçük bir çukur açıyorum. Etrafını taşlarla çeviriyorum.Sonra yanımda aşığı da ki dereden doldurduğum küçük demliğime dolduruyor ve ateşi yakıyorum.  Yalnızlık en güzel çayla paylaşılır.Çayım hazır.  Duru berrak demi yerinde olunca. Artık günün en güzel vakti olur ve yanımda getirdiğim kitap çaya eşlik ediyor..